Taktyka przestępstw kradzieży z włamaniem

Kradzież z włamaniem – jest to zabór mienia z zamkniętego pomieszczenia w celu przywłaszczenia go po uprzednim usunięciu fizycznej przeszkody stanowiącej zabezpieczenie tego pomieszczenia.

Charakterystyka sprawców:

             nieletni – 33,6%

              uprzednio nie karany – 65,3%

              uprzednio karany – 15,3%

              recydywista – 11,8%

              uczący się – 36,4%

              pracuje – 7,2%

              nie uczy się i nie pracuje – 46,7%

              bezrobotny – 7,7%

              niski poziom wykształcenia (podstawowe, zawodowe).

Okoliczności sprzyjające dokonywaniu kradzieży z łamaniem

- zły stan zabezpieczeń danego obiektu (osobowych i technicznych)

- usytuowanie obiektu

- duża anonimowość życia, szczególnie w dużych miastach

- brak ogrodzenia i oświetlenia obiektu

Elementy taktyki włamywaczy:

- wywiad włamywacza

- określenie czasu

- działania kamuflażowe

- przygotowanie alibi

- współpraca z paserem

Wywiad – całokształt czynności sprawcy kradzieży z włamaniem zmierzających do ustalenia danych o przyszłym obiekcie włamania za pomocą zbierania informacji, przeprowadzania „oględzin” i „obserwacji”.

Czas włamania – czas potrzebny na przygotowanie samego włamania, pokonanie zabezpieczenia, splądrowanie pomieszczeń, zabór, swobodne oddalenie się od obiektu.

Działania kamuflażowe – przed, w trakcie i po, zacieranie śladów, przygotowanie rękawiczek, środków chemicznych dla psa, przygotowanie alibi (potwierdzenia swoje obecności w czasie włamania w miejscu, gdzie faktycznie sprawca nie był).

Współpraca z paserem – typowy paser, osoby wykorzystujące swoją działalność (np. sklepikarze, handlowcy, właściciele warsztatów mechaniki pojazdowej), rzemieślnicy. Formy współpracy z paserami:

- targowanie się z paserem już po dostarczeniu towaru;

- przed dokonaniem przestępstwa

- odpowiednie przekazanie np.: pozostawienie w depozycie dworcowym, a paserowi tylko kwit bagażowy.

Narzędzia do dokonywania przestępstw:

- narzędzia nadające się do użycia bez przeróbek (młotek, nożyce)

- narzędzia przystosowane do celów przestępczych, specjalnie do tego wykonane przez sprawców (np. zaostrzone łomy

- pseudonarzędzia (np. ciało ludzkie)

- narzędzia pomocnicze (lina, drabina, latarki)

Metody dokonywania włamań:

1. Przez okno

- wyrwanie okna

- wybijanie szyby

- wyrwanie krat

- przepiłowanie krat

- na plakat – przy włamaniu przez okno nakleja się na nie plakat

- na szprycę – nawiercenie otworu w oknie i otworzenie go za pomocą odpowiednio wygiętej szprychy od rower

- na parawan - zasłanianie

- na mikrusa – przy wykorzystaniu małej osoby

2. Przez drzwi

- na cugle – nawierca się dwa otwory, przez które za pomocą prowadnicy wprowadza się kawałek gumy lub rzemienia i otwiera zamek od środka

- na filung – przez drzwi klepkowe – usuwa się jedną klepkę i dostaje do wnętrza

- na pasówkę – przy użyciu dopasowanego klucza

- na klawisz – otwieranie zamka podklamkowego za pomocą wytrychu

- na rympał – metod siłowego wyważenia drzwi

- wyważenie drzwi

- ukręcenie kłódek

- wyrwanie krat

- na wosk – wstrzykuje się ciepły wosk do zamka, przez co zapadki pozostają w jednym położeniu

- na kwas – do zamków wstrzykuje się kwas, który rozpuszcza sprężynkę zapadki

- rozwiercenie zamków

3. Przez sufit:

- na parasol – użycie świdra i parasola, by spadający gruz nie robił hałasu

4.  Przez podłogę

- na lewar - Na metro

5. Przez ścianę

- na ściankę - Na wyłom